Tournée Minérale en al

Tijd voor een bekentenis: een van mijn meest dubieuze ontspanningsmomenten is First Dates – ik kan corona niet eens inroepen als excuus, dit is al van ervoor. Kleine specificatie: ik kijk graag naar de Britse afleveringen van het koppelprogramma. Er bestaat ook een Vlaamse versie, vind ik niets aan. Dat vond ik vreemd van mezelf. Ondertussen weet ik waaraan het ligt. In First Dates wordt zo pijnlijk duidelijk hoe het Nederlands van veel Vlamingen niet de moedertaal is. Niet (opr)echt. Het is met een hoorbare handicap dat de singles daar, te kijk voor mij en andere Vlamingen met dezelfde dubieuze ontspanningsvoorkeur, aan hun avontuur beginnen. Het Nederlands zit hen zoals de kleren die ze speciaal voor de gelegenheid kochten: niet lekker. Het is pijnlijk om te zien en te horen. Zijn ze bezig een mogelijk kantelmoment in hun leven te beleven, kunnen ze niet eens hun vertrouwde taal gebruiken om er het beste van te maken. Je ziet dan ook zo de stress wegvallen wanneer singles ontdekken dat ze alle twee van rond Roeselare of Kinrooi of Zottegem zijn: oef, ze kunnen ‘gewoon’ spreken.
Toen ik een jaar of tien was, kenden we de ABN-weken. Ineens spraken we op de speelplaats ‘raar’ tegen elkaar, alsof we vreemden waren. En toch, het heeft mij geholpen. Het algemene Nederlands maakte opgang. Dat we met z’n allen naar de televisie keken (Paula Semer, Luc Appermont, voor wie oud genoeg is) heeft zeker ook geholpen. We zijn ondertussen bijna een halve eeuw verder en zie, het Nederlands wringt bij velen nog altijd. Of weer (meer)? Dagen zonder vlees, Dagen zonder klagen, Tournée Minerale ... iedereen kent ze. Maar de week van het Nederlands ...? Misschien wil Martine Tanghe helpen om daar wat schwung in te krijgen? Nog exact acht maanden te gaan. Zullen we, Martine? (Week van het Nederlands, 2-9 oktober 2021).