Al van ’s ochtends vroeg vliegen grauwe ganzen in V-formatie en luid snaterend over. Op de begane grond doen de bonte katers uit de buurt hun rondje stellingplassen. Ergens daar tussenin fluiten felgebekte merels hun luidste lied (konden katten maar fluiten ...). En wij, wij schilderen. De hal deze keer. Want elke lente moet het terrein opnieuw worden geclaimd en het nest worden opgefrist. We zien het helemaal zitten. We hebben dan ook een paar dagen voorsprong. Veel van onze soortgenoten zijn immers voor de krokusvakantie naar de zon of naar de sneeuw getrokken. Voorsprong? Het ziet er anders niet naar uit dat iemand onze paar vierkante meter ambieert. Weinig kans ook dat hier een mannetjesdier neerstrijkt en met zijn verenpracht komt pronken. Want het is duidelijk: wij zijn zwanen - al bijna 30 jaar.
Hoe kan het anders, we kozen wit voor de hal. Crocus albiflorus-wit.