Sta eens recht! Raap dat eens op! Ellenbogen van tafel! Pardon wie? En HOE schrijf je dat!? ... Erg sympathiek is het allemaal niet, maar ik ben er helemaal klaar voor. Een mens moet weten wanneer ze de rebel kan uithangen en wanneer de oude zaag. Want met ‘Ach, we zijn toch allemaal jong geweest’, daar schiet de jeugd toch niets mee op? Elke leeftijd heeft zo zijn verantwoordelijkheden en vanaf zo’n jaar of zestig is dat – ik ben er klaar voor ... – op tijd en stond eens goed neuten, zeuren en zagen.
Want net zoals jongeren door de fase van jong zijn moeten, moeten ouderen door de fase van oud zijn. En eerlijk, zijn het niet vooral de ouderen die het laten afweten? Je ziet het gewoon foutgaan. Grijs haar hebben we hip gemaakt en rimpels hebben we weggewerkt. Tot ver voorbij de zestig dragen we sneakers en jeans, zijn we flexibel, met onze tijd mee. Dat is oké, maar we moeten ook niet overdrijven. Een croptop, een te kort rokje, te zwart haar ... echt, er komt een moment dat een mens de moed moet hebben om daarvan afscheid te nemen. Op naar de volgende fase, op naar de oude zaag. En het schone is: elke leeftijd heeft zijn charmes. Als oude zaag mag ik hardop dingen zeggen als: “waar gaan we naartoe, waar gaan we naartoe ...” of “vroeger, ja, vroeger ...” of “daar kun je toch met je verstand niet bij!” Straffer nog, het wordt van mij verwacht.
Jong zijn is aan de jongeren. En omdat alles weerwerk nodig heeft om beter te worden – weerwerk met liefde, maar hoe dan ook weerwerk – roep ik op: komaan mensen op tram 6, 7, 8 ..., zoals we in Gent zouden zeggen, neute, nie pleuje!