Ik ging er altijd vanuit dat ons gezin behoort tot de middenklasse. Die veronderstelling berust niet op enig onderzoek, wel op de aanname dat het midden de grootste groep is en ons gezin, mediocre als we zijn, daartoe wel zal behoren. Maar kijk, mijn aanname zou geen aanname meer hoeven zijn. We staan op het punt kennis te maken met de federale definitie van wat de middenklasse is. Door een neveneffect van de energiecrisis zouden de grenzen van het ‘midden’ immers worden gemarkeerd, langs de onderkant door het sociaal tarief en langs de bovenkant door een premie van 196 euro. Krijg je die en wordt die je niet aangerekend bij de volgende personenbelastingen, dan ben je middenklasse. Als parameter om de klasses en dus ook het tarief of de premie te bepalen zal de overheid het jaarloon gebruiken. Oei.
Oei, want wel of geen maaltijdcheques, wel of geen auto/gsm/laptop van het werk ... dat zit niet in het jaarloon en dat telt dus niet mee? Hetzelfde voor huurinkomsten. Ons land telt een dikke 550.000 private huurwoningen, wat impliceert dat een niet verwaarloosbaar aantal Belgen huurgelden krijgt – gemiddeld 850 euro per verhuurde woning per maand, blijkbaar –, maar ook dat telt niet mee? Hetzelfde voor rente en dividenden: tellen niet mee?
Het is alsof je bij de diëtist komt en die zou vragen om een dagboek bij te houden van wat je eet, maar: “Het speculaasje bij de koffie, chips op vrijdagavond, gruyère op de spaghetti op dinsdag, een mastel met boter op zondagochtend ... die tellen niet mee.” Dat worden hele rare maten en gewichten.