Ondertussen heb ik de uitspraken van Eddy Demarez gehoord. Ze waren mensonvriendelijk, er ver over, geen discussie mogelijk. Eerst kende ik alleen een fragment en ik had het bovendien niet gehoord maar gelezen: Emma Meesteman. Daar wil ik toch nog even op reageren.
Geachte mevrouw Meesseman,
Beste Emma,
Ik weet helemaal niet of u er op een of andere manier mee bezig was meestevrouw te willen zijn. Het weinige dat ik van u denk te weten, is dat u heel goed wil kunnen basketten en het is voor de hele wereld duidelijk dat u daar bijzonder goed in slaagt. Verder wil u wellicht – net als veel mensen – liefde, plezier en een stuk chocola af en toe. Dat het u, een wereldtopper, kan raken als een ED hardop inschat hoeveel m en v dat atletische lijf van u in zich heeft, dat is toch te zot voor woorden?!
Beste meelezer,
Wie mij kent weet dat ik eerder voor orde dan voor chaos ben. Om dat even beeldend voor te stellen: als ik de was ophang, hangen de kousen in paren. Maar als een bepaalde orde niet (meer) werkt, moeten we dat ook durven zeggen. Ooit is er een streep getrokken met aan de ene kant de m’en en aan de andere kant de v’s, dat is een te simpele voorstelling van de realiteit. Het hele man/vrouw/fluide/trans en weet ik wat nog allemaal is dan weer veel te ingewikkeld. We moeten daar vanaf. Want van zowel het een als het ander worden veel te veel mensen ongelukkig en de rest minstens onzeker. Dus stel ik voor: laten we mekaar gewoon graag zien, plezier maken en af en toe een chocolaatje eten.