Ik geloof dat het in de roman ‘The god of small things’ is dat ze staat, een passage over klassiek Indiaas theater en hoe dat u-ren mocht duren. Maar doordat toeristen die lange aandachtsspanne niet kunnen opbrengen, is daar ondertussen eigentijds in gesnoeid. Ik moest eraan denken toen ik weer eens de radio had opstaan. Hoe kort kan een spanne worden? Je zult maar liedjesschrijver zijn. Doe niet te veel moeite voor de intro, zou ik zeggen. En voor de outro ook al niet. De laatste klank van het laatste woord is nog niet uitgezongen of daar heb je de verkeersinformatie al. Of de badkamer van Steylaerts. Of de dakpannen van Wienerberger. Ook op filmmakers hebben deze rusteloze tijden een impact. Verwerk de credits in je verhaal, is mijn tip, want de aftiteling haalt de kijker niet, al zeker niet op het scherm thuis. Schrijf de finale doodsreutel of de langverwachte kus beter ook niet te ver naar het einde toe, want voor je het weet staat daar het ‘Zo dadelijk’-balkje overheen.
Ik durf het haast niet te vragen: hoe doet u het als u het zelf in handen hebt? Ik bedoel, als u een roman leest, is het voor u op vijf pagina’s voor het einde ook al de boeken toe? Als u dit leest blijkbaar niet. Ik prijs me gelukkig.