In deze zomerse junimaand word ik 60. Eindelijk. Voor zij bij wie nu een wenkbrauw omhoogschiet, een woordje uitleg. Er zijn in het leven, als het over leeftijd gaat, twee kantelmomenten, het eerste hebt u al achter de rug. Ga maar na, ook u loog als kind opwaarts over uw leeftijd. De dag na uw zevende verjaardag was u “bijna acht!”. Elke volgende leeftijd was er een om naar uit te kijken. Dat ging zo tot het eerste kantelmoment, het moment dat u niet meer vooruit maar achteruit begon te tellen. U bleef liever tweeëndertig dan drieëndertig te moeten worden. Helemaal tot de laatste “aaaa!” van hoera hield u vast aan vijvenveertig.
Wel, beste lezer, na dat eerste komt er ook een tweede kantelmoment. Het moment om over uw leeftijd weer te liegen zoals u dat deed in uw kindertijd, nl. opwaarts. Als u begint uit te kijken naar uw volgende verjaardag omdat uw looks uw leeftijd toch al verraden, is de tijd gekomen om er een schepje bovenop te doen. Sla 57 en volgende schaamteloos over en ga meteen voor 60. “O, maar wat ziet u er goed uit (voor uw leeftijd)!”, zullen mensen zeggen. En dat hebt u, beste lezer, helemaal zelf voor elkaar gekregen. Met een leugentje om bestwil. Zonder botox.
Gelukkige verjaardag!