Neen

brood.JPG

We moeten neen leren zeggen. En boos leren zijn.
Ik kan dat niet goed, niet die neen en niet dat boze. Ook al weet ik dat een stevige neen af en toe, geen kwaad had gekund. Én ik ken het verhaal van de boterhammen met gehakt. U kent het niet? Het gaat zo: een man – we noemen hem Jean - krijgt van zijn vrouw – we noemen haar Roza - boterhammen met gehakt mee naar het werk*. Jean vindt gehakt zowat het vieste dat er is. Maar ze zijn pas getrouwd, ze zijn verliefd... dus, hij eet de boterhammen, die Roza met alle liefde die ze in zich heeft voor hem heeft klaargemaakt, tot de laatste kruimel op. Roza pakt Jean die avond flirterig bij zijn kielkraag en vraagt: “Was ’t lekker?” Hij ziet een beloftevolle avond voor zich en fluistert: ‘Ja’. ’s anderendaags smeert Roza weer van die lekkere gehaktboterhammen. En ook op dag twee eet Jean ze allemaal op. Op dag drie vult Roza alweer Jeans brooddoos. En weer zegt hij niets. Dat gaat dagen, maanden, jaren zo door. Tot ze op een dag een meningsverschil hebben, een akkefietje, maar het escaleert en ineens komt het eruit, uit al die tienduizenden boterhamdozen: dat hij, Jean, jaar na jaar, dag na dag dat smerige gehakt heeft moeten eten! Roza valt uit de lucht, Jean slaat de ogen neer, hun droom spat uiteen. Wat ze hebben gemist, is die eerste neen.

*Het is een oud verhaal, van voor de jaren 70, toen vrouwen boterhammen smeerden en mensen vlees aten.  


Dec 2017

Al wat lezen?


Contact

  • Comm. V Pheidippides
  • Emiel Clausplein 2/0101
    9800 Deinze

  • Ondernemingsnr BE-0893.999.015