Niets mooier dan vlinders

Meestal zeggen we er weinig of niets over. Proza is voor seks dan ook heel ongeschikt. Onderwerp-werkwoord-werkwoordelijk gezegde, in die vakjes valt het niet te vatten. Taal is voor seks zo bloot. Of het moet poëzie zijn en die is niet iedereen gegeven. Dus zwijgen de meesten, wat de nieuwsgierigheid en de verwachting alleen maar voedt. En dat is goed. Want ook daarom zwijgen we erover, om het mysterie in stand te houden. Trouwens, seks is zeker niet altijd poëzie. Vaker wel dan niet is het daarvoor net iets te ordinair. En ook dan is het goed, wanneer het niets is om over naar huis te schrijven, laat staan in de kranten. Wanneer het maar dit is: een beetje sport-voor-stellen, een beetje spelen, een beetje lachen, strelen. Met je lief, je man, je vrouw. Gewoon. Plezant. Lekker. Tof. Maar ook niet meer dan dat. Dan haalt seks de pers niet, ook al is het alom. Competitievrij vrijen gedrapeerd tussen de lakens op zijn schoonst, geen kemphaan die daarnaar kraait. Waarnaar dan wel? Seks gekoppeld aan macht en geweld. Alsof alleen dat bestaat. Wat moeten onze jongskes wel niet denken!? Weg gegiechel in de gang? Weg kusje op de trap? Weg rode oortjes? Waar moeten ze naartoe met de vlinders in hun buik? Daarom kunnen we niet blijven zwijgen. Seks is en blijft een heerlijk spel, moeten we dat niet eens wat meer vertellen? Ik denk het wel.