We hadden thuis een groene velours salon. Niet gekocht in een meubelzaak met vele vierkante meters toonzaal en een even grote parking, ergens aan de rand van de volgende stad. Neen, ons bankstel was lokaal gemaakt. Mijn ouders hadden zelf het model uitgekozen, de stof en de ‘floshen’ voor aan de armsteunen - daar kon je zo heerlijk mee wriemelen, een beetje zoals Grieken doen met hun kralenkettingen. Het bankstel is verdwenen, van de Grieken is nog niet zeker wat ermee gebeurt.
Uit de tijd van ons bankstel, misschien zelfs van vele jaren daarvoor, dateert de sierschouw die we vorig weekend in ons huis hebben ‘blootgelegd’. Er zou parket komen en dus moest die moderne, op maat gemaakte, in de lakverf gezette dranken-tv-kast (even) weg. Bleek daar een ouderwetse schouw achter te zitten, intact en compleet met gewelfde steunen in Franse siersteen. De kast komt niet terug. Een groene velours zetel zou niet misstaan.
Kijk maar uit, straks gaan wij nog rommelmarkten doen. Hoewel, de Westminster klok voor op de schouw hebben we al.