2011, een godsgeschenk

De goden van de Olympus zaten en lagen na een periode van bezinning eindelijk weer bijeen. Het zou een beslissende vergadering worden. Van enige speelruimte was dan ook al lang geen sprake meer, het jaar was immers bijna om en er lag er nog geen nieuw klaar. Niet dat de goden er nog geen begin mee hadden gemaakt. Maanden waren ze er al mee bezig. Het had dusver alleen maar geleid tot veel gedonder en gebliksem, een voorrecht voor de oppergod maar op een bepaald moment hadden zelfs de mindere goden zich niet van enig vuurwerk kunnen onthouden. Zeus had hen dan maar voor een cyclus van zeven omwentelingen naar huis gestuurd, naar hun paleizen met bronzen vloeren. Om af te koelen.

Nu waren de 12 olympiërs dus weer verzameld. Vooraf was Hera met haar man overeengekomen dat er deze keer geen wijn zou zijn voor het goddelijke gezelschap om zich aan te laven. Het zou hen gefocust houden, zo dacht het oppergodenpaar. Misschien zouden de godheden zelfs met iets soberder voorstellen komen. Want zo was de miserie dus begonnen: geen enkele god had ook maar iets willen inleveren op zijn eigen ambitieuze jaarplan. Poseidon wilde het komende jaar minstens zeven aardbevingen uit zijn mouw schudden. Demeter en Hermes waren meteen en radicaal tegen: hoe moest het graan groeien en waarmee zouden de aardlingen handel drijven? Dit werd een nooit geziene sociale catastrofe. Ares, die de verwoestingen op zich wel gunstig gezind was, vond een oorlog dan weer net iets spannender om naar te kijken en dus wilde ook hij Poseidon niet steunen. Pallas Athena trad Ares bij: een oorlog was veruit een grotere uitdaging voor de wijsheid. En trouwens, Poseidon had de voorbije jaren systematisch meer natuurrampen toegezegd gekregen. Na veel over en weer gepalaver sloten de drie een miniakkoord: 3 oorlogen en 3 aardbevingen verspreid over het jaar en volgend jaar opnieuw te onderhandelen. Het trio zou het zo aan de confraters voorstellen. Hephaestos wist maar al te goed dat hij qua vulkaanactiviteit het voorbije jaar ook niet slecht bedeeld was geweest, maar toch wilde hij minstens één uitbarsting uit de brand slepen. En toen ook Artemis op jacht ging naar een persoonlijk succesje had Aphrodite er schoon genoeg van en wilde Hestia eigenlijk het liefste meteen naar huis.

Zeus zag het met lede ogen aan. Hij zat al een tijdje heen en weer te schuiven. De druivenpitten spuwde hij steeds krachtiger voor de voeten van de mindere goden, maar die waren voorlopig te veel met zichzelf bezig om dat te merken. “Ik had al lang met Europa in de bossen kunnen hossen”, bedacht de opperste der goden. “Als ze zo doorgaan is er volgend jaar niets te beleven daar beneden.” Hij verhief zijn diviene zelf en trok zich terug achter zijn goddelijke eik. Tegelijkertijd met de stevige straal stroomde de spanning uit zijn goddelijke lijf en meteen wist hij het. Hij wikkelde zich in wijsheid en groots en onweerstaanbaar ging hij tussen de mindere goden staan. Zijn donderpreek was kort: “In 2011 doen de mensen het zelf!” galmde het en de godjes staarden hem verbouwereerd na terwijl hij Elvisiaans heupwiegend de bossen in trok.

Zo geschiedde. 2011 zou voor de goden een fantastisch jaar worden vol verrassingen, waarna ze dan maar beslisten om het voortaan altijd zo te doen. En de mensen krijgen sinds 2011 wat ze er zelf van maken.


Jan 2011

Al wat lezen?


Contact

  • Comm. V Pheidippides
  • Emiel Clausplein 2/0101
    9800 Deinze

  • Ondernemingsnr BE-0893.999.015