Ik bewonder Paula Semer. Mevrouw Semer is tachtig (80!). Ze kreeg onlangs een frêle trofee voor haar volledige carrière. De waarde van die trofee ging gelijk de hoogte in. Wat een vrouw! Zelfs hier, bij het uittikken van wat een ode wordt, voel ik dat ik extra op mijn taal moet letten. Mevrouw Semer spreekt heel keurig, allesbehalve bekakt Nederlands. Haar woordenschat is rijk, haar uitspraak is zuiver en de jaren hebben niet in haar stem gekrast. Ik let hier en nu trouwens ook op mijn houding tijdens het tikken, ter ere van mevrouw Semer: schouders los en laag, rug recht maar niet hol. Zo heeft zij het nog voorgedaan op de televisie en dat was lang voor ik tikken kon.
Let wel, deze dame is geen doetje. Ze was ooit de ‘side-kick’ van nonkel Bob, maar door haar zijn het nu wel Lieven en Kobe die naast Phara en Martine zitten. In een tijd van vrouwen aan de haard, toen Engels nog een vreemde taal was, was mevrouw Semer de ‘leading lady’ van de Vlaamse televisie. Ze gaf tips over etiquette, kondigde ‘Schipper naast Mathilde’ en zo ook de vrouwenemancipatie aan, toen nog in zwart-wit. Zij hoefde daar geen bh voor te verbranden of een snor te laten staan. Integendeel, (zelf)respect is een recht en een plicht waar mevrouw Semer menig vrouw op gewezen heeft en, voor wie haar ontmoet, dat nog steeds doet . Paula Semer maakt van Goedele Liekens een meisje en ze laat mannen als Michiel De Vlieger blozen. Een grote dame!