Casper en Hobbes

Er gaan geen slechte dood. Dat ik daar nu moet aan denken op deze prille lentedagen, momenten van nieuw leven, ontluikende bloemetjes en vogeltjes die scherp gebekt zijn. Wel ja, er zit ook een positief kantje aan de dood: hij maakt goede mensen van ons. Heel erg ziek zijn helpt ook. Benazir Buttho was een ferme madam. Ik heb haar pas goed leren kennen sinds ze niet meer onder ons is. Wim Van Gansbeke, de laatste der echte theatercritici, ik was hem bijna vergeten. Yves is er ferm op vooruitgegaan sinds zijn stollingsproblemen. Laat Hillary acute acné krijgen en ze doet weer helemaal mee. Een beetje mens vraagt zich wel eens af wat voor schone woorden er over ons gefluisterd en beaamd zullen worden zodra we er niet meer zijn. Dat er nog vele jaren mogen overgaan voor we dat niet zullen weten.

Als het een beetje meezit, gaan er een paar fases aan onze laatste reis vooraf. Mijn jongste maakt alvast een sprongetje. “Wat kan jij streng zijn”, verweet ik hem toen we van school fietsten en hij weer bleef vitten. “Ik word wat ouder”, vond hij. Dat ik “vriendelijk zijn wel heel hoog aanschrijf”, merkte ik op. Maar hij wist me te vertellen dat dat voor jongeren rond de puberteit wat moeilijk ligt. Hij is tien.

En hij wordt groot. Sinds kort is hij heel voorzichtig afscheid aan het nemen van Hondje. Al zijn tien volle jaren slaapt het beestje bij hem in bed, zit mee voor de televisie en mag als hij naar school gaat voor het computerscherm hangen. Nu is het velours aan zijn nekske zodanig opgeknuffeld, dat ik hem al een tijd niet meer in de was durf te doen. Blijkt dat het baasje hem ’s nachts nu ook voorzichtig in het hoekje naast zijn hoofdkussen zet in plaats van hem in zijn armen te neuzen. “Hij is oud”, weet baasje. Hij wil zolang mogelijk houden wat er nog van over is. En daarna? Ach, over Hondje is ook tijdens zijn leven nooit een kwaad woord gevallen.


Mar 2008

Al wat lezen?


Contact

  • Comm. V Pheidippides
  • Emiel Clausplein 2/0101
    9800 Deinze

  • Ondernemingsnr BE-0893.999.015